LALÍN CAPITAL DO COCIDO
O
prometido é débeda, no meu código ético literario é así e vai seguir sendo así,
ata que deixe de prometer nada e aprenda a ir pola vida cos labres cosidos como
a maioría dos mortais enormemente iguais de aburridos e sen nada para
impresionar, nin por dentro, nin por fóra que di unha canción pop de non sei
que autor e que aquí nesto parece que funciona ben...un caso...pois ben saiban
que para comer bo cocido, aparte do que se come na Casa do Monte de Paraños –
Gargantáns - Moraña, eu acepto Lalín coma lugar idóneo.
Lalín
ese municipio cun interior único, extenso, traballador, montañoso; berce de
ilustres nomes coma o do observador do ceo Ramón Aller, o do aviador Loriga
sobre o que o meu amigo de Sanxenxo Carlos Quitiá escribiu un libro titulado:
“El vuelo de la gaviota” en español, o pintor Laxeiro ao que por medio do tamén
pintor Celso de Briallos Portas, tiven ocasión de coñecer na cidade
portuaria:Vigo, onde agora xa ten estatua de bronce, como tamén a ten en pedra
granítica no seu municipio diante do museo que nomea, etc.
Lalín,
Lalín, con razón ou sen ela, fai do cocho, do que ata os andares se comen que
dixo o de Mondoñedo, un tal Álvaro Cunqueiro, un manxar fortalecedor para
cristiáns vellos e de bo dente, cada ano ; concretamente entre o 15 de xaneiro
e o 14 de febreiro,no caso deste novo ano 2019, que vén imparable na inmensa
rolda do tempo participada polos calendarios: XX Mes do Cocido, festa de
interese turístico nacional.”De san Amaro a San Martín mes do cocido en Lalín”
que sentencia o refrán.
Si,
Loli Dios e máis eu este outono soubemos valorar o cocido no hostal AS VILAS na
rúa Arenal nº 4 telf. 986 780 140,preto da fonte dos cabalos. Baixo a dirección
de Isabel, Víctor fillo reparte a vianda nun primeiro andar que parece a á dun
avión reactor...pan, viño tinto do Ribeiro, prostres caseiros, licor
café...saes farto e con gañas de vir cantando no auto mentres baixamos cara a
franxa translitoral da ribeira atlántica...tomen boa nota, e se poden papen o
cocido no hostal restaurante referido...claro que non é obrigatorio e en Lalín
por suposto que sobran sitios onde catalo, porque claro cada quen ten as súas
propias querenzas...e a miña é clara por o restaurante As Vilas.
Non
digo máis, acompaño algunhas fotos das que fixemos e digo que uns quilos de
máis aproximan á felicidade, ao marxe dos cánones de beleza anoréxica dos tempos
actuais...Saúdo de paso a Cuíña fillo, alcalde municipal, que eu coma el, tamén
quedei sen pai nun abrir e pechar de ollos...
-¿
E xa está así?
-Pois
si, así xa está...¡que lles aproveite!.
Sábado
8 de Decembro do ano 2018, por R.S. Lago.
