sábado, 16 de decembro de 2017

O QUE PENSA NELA


                        O QUE PENSA NELA
Deitase na cama e pensa nela.Acende un cigarro e pensa nela.Conduce no coche, pon música, come , dúchase, vístese, peitéase e segue a pensar nela.
O que sucede é que ela ten mozo formal xa fai tempo e en realidade non quere nada con el e co mozo si, que para iso é mozo formal dende xa fai tempo.....
Ao mozo quéreo moito, tanto que si o que pensa nela lle dixera por un casual, que ben podía mandalo, coma xa o teñen mandado outras mulleres a el. O que pensa nela, si lle dixese iso, se tivese valor que lle sobra para dicirlle algo e moito máis ao mellor ela pensaría que estaba algo maxara chiribí, e ao mellor non: ¿ quen sabe ?. O máis probable e que si , que pensase o que se dixo antes e aínda máis, que lle puxese mala cara ou que mesmo o insultase: todo por culpa da fidelidade e do amor que lle ten ao outro.
E claro así as cousas o que pensa nela un día destes non vai aguantar máis e vaillo soltar todo así de corrido e por miúdo, que el non ten culpa de estar enfeitizado dela, das súas curvas e redondeces e do seu cheiro, cando asoma polo café onde ela traballa para mercar nicotina básica a barullo.
Vaillo dicir iso está cantado e que pase o que teña pasar que ao mellor ela, avisa ao outro e ármase unha boa. E ao mellor non lle di nada porque se fai cargo da situación e aínda que siga co outro, co mozo de toda a vida porque lle gusta máis e é máis cariñoso, mellor persoa e tal, máis listo incluso, máis rico, máis xove e moito máis guapo e agradable, sentirase querida e iso non acaba de ser malo de todo tampouco.Porque o mellor que lle pode pasar á xente é que a queiran. Diante da admiración e demais sentimentos positivos o cariño e o amor sempre.
Por iso o que tanto pensa nela, pese a que non debía dicirllo por coma quen di, non andar a axitar o poleiro das reprodutoras postmodernas, en plena representación cutre do Kamasutra oriental, calquera xornada destas vaille dicir se quere ir ao cine con el e entón ela decidirá o que decida a sabendas e tendo en conta que o home e fogo e a muller estopa e que ben o diaño e sopra e que a tal caneiro aberto que debe ter a moza na actualidade, seguro que lla súan medio cento de clandestinidades a xeito. Que o que pensa nela , tampouco ten culpa de coñecela , desexala e vela a cotío.
Coñecendo ao que pensa nela, a cousa está cantada, á menor ocasión clarexarase diante dela, aínda que despois teña que andar coas orellas agachadas se lle di que non como é pouco probable, porque ela bota por fóra ás claras, e ao mellor non lle chega co mozo formal de toda a vida e así as cousas non lle fai ascos a unha clandestinidade pracenteira e saborosa sen compromiso e tal.
Que no tocante a estes asuntos, tamén hai quen di que non se debe andar a interferir en amores consolidados e terán razón , pero que lle vai facer o que pensa nela, se tanto a ten metida no miolo, será precisamente porque a precisa , a desexa, a quere para el e o demais son contos e por intentalo que non vaia quedar. Que se non acepta a invitación ao cine acabouse a teima esta e tan amigos.
Estas cousas pasan afortunadamente porque non é fácil mandar no corazón da paixón e si por un casual ela acepta ir ao cine, xa verá como o que pensa nela a tratará coma unha raíña, coma quen di a caneiro cheo e sen brida nin gabardina inglesa, facendo por criar ventre en gardando no cru coa naturalidade da vaca pinta que vai ao boi entre nós.
Aínda que: ¡ outra vez ! ao mellor non está ben en recta conciencia poñamos que apenina andar a remexer en paixóns fortes e amores acrisolados coma o dela cara o outro: o mozo formal de toda a vida, por si se lles esqueceu.De todas todas o que tanto pensa nela teno claro e que se foda o mundo pequeno. Para iso que non sexa tan así como é o mundo este da cotianidade e ademais para iso que non se coñeceran.
O problema é o outro, o xefe do caneiro, que ao mellor non hai color por innumerables calidades e circunstancias propias da cultura que mamamos e que algúns cospen montados nun feixe de billetes verdes, roxos ou lilas. Aínda así o que pensa nela, nin por esas se apouca e insiste. Ela ten a derradeira verba.
Claro que se cadra xa a cousa entre ela e o outro , o xefe do monte de Venus , anda moi adiantada e non hai caso, pero nin por esas o que tanto pensa nela se ben abaixo de moral, e xa se di aquí que á menor ocasión : ¡ zas !, revíralle o corazón todo alí diante do café con leite e os tenros donuts e ela entenderá acaso con lenturas maiores no guecho e a partir de aí vida privada.
Porque o que pensa nela estou por dicir que actualmente xa a súa ben suadiña, pero o outro e moito outro que mesmo se lle debuxa por veces na face dela. Por iso ás veces o que pensa nela con certa repugnancia aparta os ollos da camareira para non ver como o xefe do caneiro, o outro de toda a vida observa gardador e vixiante e ponse a ver o que non debe ver: el mesmo o que pensa nela, pouco a pouco ganando terreo e pousándose entre amoroso e deséxante, furtivo e clandestino nas faccións e demais superficies moles da camareira, espazo físico corporal que debería ser só dela en honor á natureza física e psíquica das persoas humanas, pero no que pouco a pouco a base de anos e compenetración, noivados longos, vai asomando a face do outro.
E ben dicir para rematar, que si , que houbo cine e moita vida privada. E o que pensaba nela, un día advertiu como o mozo de toda a vida se esvaecía casque por completo da face dela e foi entón cando o pensador soubo que a camareira era del, el era o novo xefe sexual do caneiro e a cousa xa comezou a non ter maior interese ca aqueles demorados festexos a luz da lúa na Lanzada, Montalbo ou na praia de Bascuas. Por iso o que pensaba nela, empezou a cavilar noutra e logo noutra e noutra máis e ben iso é todo dende un precioso pobo de arxila.....Por R.S. Lago para todos os meus queridos amigos, cos meus mellores desexos, nin un paso para atrás me está permitido a min...saúdos.


Ningún comentario:

Publicar un comentario

OS MORTOS QUE AMEI por Iria Collazo

  TÍTULO DA OBRA: OS MORTOS QUE AMEI AUTORA: IRIA COLLAZO EDITORIAL: LITERARIA RONSEL DE GALAXIA ANO 224. 169 Páxinas. SINOPSIS E COMENTARIO...