Velis Nolis ( Queiras ou non queiras).

                     

                        VELIS NOLIS ( Queiras ou non queiras)

¡Cu vexo cu quero!; a maioría dos homes somos así. Trátase dun afán de posesión ilimitado, alomenos mentalmente, outra cousa é a posible resposta á hora da verdade. ¿ Pódese compenetrar? que diría Mario Moreno Cantinflas o mexicano.

Sigmund Freud cabo desa famosa ilustración na que unha muller está instalada sobre a cabeza do home e as pernas debúxanse aproveitando a nariz do macho, asegura que cada cinco ou sete minutos, o pensamento dos varóns humedecese nas lenturas propias das nais de todos.

Esta insistencia á forza mórbida, aínda que por outra parte natural, consonte o psicanalista vienés, fixo exclamar a Pablo Picaso o autor do “Guernica” cando cumpriu os oitenta anos, que, por fin se sentía libre do desexo sexual e que lle estaba agradecido á natureza, polo cese de semellante ditadura.

Mentres tanto a lei do péndulo insiste: ¡Cu vexo cu quero! Isto dentro dunha cultura monógama coma a nosa e cunha relixión católica tallante que, só admite o sexo dentro do matrimonio pechado para fins da reprodución da especie, acredita ao longo do día bastantes miles de toneladas de tensión sexual non resolta, que, despois desemboca nas drogas, o xogo ou o alcol.

Xa Miguel de Unamuno o eterno reitor de Salamanca falou da agonía do matrimonio, sen ocultar tampouco as súas delicias.

Ante este estado das cousas ou as mulleres se recatan nas súas exhibicións de beleza, para frear a luxuria e os desexos impuros dos varóns ou, ao marxe do politicamente correcto e por suposto da espelúxante e truculenta relixión católica – aquí penso sobre todo nos angústiantes pasos da semana santa que a min sempre me produciron moito desasosego – se pactan escritas no aire da lexítima voluptuosidade e do hedonismo saudable, unhas costumes máis flexibles e permisivas para as parellas, agora afectadas a maioría, polo egoísmo dual que acusador apuntara Froom.

Estou a falar dunha moral menos ríxida e tolerante que, non faga do tema sexual un campo de batalla brutal, que pola vía dos patolóxicos celos, entrega ano tras ano un bárbaro monte de mulleres maltratadas e mortas.

O asunto paréceme a min, un piar básico de todo canto hai artellado arredor de cada un de nós como cidadás e individuos sexualmente activos.Claro que, polo momento, a resposta a este tira e afrouxa concupiscente, tende a ser individual “ cada quen fai o que pode ou o que lle deixan”.Mellor nós iría a través dunha resposta máis colectivizada, a partir dunha lectura menos obtusa, escura e case tabú do tema sexual por falta da adecuada educación.

Porque claro, o escritor norteamericano Willian Faulkner, non falaba en van cando dixo contundente:” O sexo e a morte: son a porta de diante e a porta de atrás do mundo”.Hic et nunc ( aquí e agora). Por R.S. Lago.