GARABULLOS DE COLORES
GARABULLO, no dicionario de X.L.Franco Grande
significa: “palitroque delgado,xeralmente seco, que se utiliza para acender o
lume.Tamén se pode denominar:Garabizo,Támaras,Garabuxo e Garabeto”.Toda una
festa de sinónimos para designar algo tan humilde coma común para iniciar a
combustión da leña nas antigas lareiras galegas e incluso nas bilbaínas de
ferro ou cociñas económicas.Largueza nominativa que fala da gran importancia
que alcanzou e alcanza entre os sufridos galegos algo de tan pouca importancia
ou valor teórico.Garabullos que para os afeitos a facer chamas quentes a partir
da biomasa axiña se converteu nun dos seus aliados máis socorridos e
imprescindibles, antes e despois das agora reinantes 32 pastilliñas: Blue
Fuego, en portugués:”acendalhas” e en inglés “firelighter” comercializadas por
unha empresa ¿separatista? catalá ao prezo dun euro por caixa.
Pois ben, expresado o anterior, todo isto ben
a conto de que, onte, despois de algún tempo, tiven ocasión de facerlle unha
visita ao destacado pintor galego e amigo: Celso Varela Duro: “Celso” residente
na boa vila de Pontevedra.Xa no estudio do creador de Briallos -Portas, a súa
culta e amable compañeira Ángeles,tivo a xentileza de amosarme varios centos de
Garabullos de Colores, de evidentes resonancias naif,que agora ao pintor, dun
tempo a esta parte, na súa intensa febre creativa constante, lle da por facer,
seica cunha simple navalla Opinel francesa para coma quen di converter en arte
todo o que tocan as súas destras mans.
Garabullos, algo máis gordos cos de prender o
lume, que a min recordáronme as gaias dos entrañables tirapedras. Seica que o
de Briallos Paraíso vai facendo neles mentres pasea e pasea. Arte pois en
movemento. Memoria tallada do seus dedos sobre o máis humilde dos soportes que
un se poida imaxinar.
Demasiados garabullos na cabeza?, pode
ser...un pasatempos dun dos grandes pintores da Galicia actual por medio do cal
lle saca a lingua aos insufribles encrucillados dos xornais?, tamén se
acepta...
O que pasa é que a min, sinceramente, ningún
xesto dun creador tan maiúsculo e infatigable coma Celso me parece falto de
intención e valor creativo...por iso xa estou vendo os Garabullos de Colores
sobre futuras bases de carballo ou castaño elevándose esquemáticos coma tótems
dos xogos infantís e da bo sorte...
Despois de falar do divino e do humano, coma
sempre, decidimos saír a tomar algo no
café Moderno, do que Ángeles enciclopédica, (agora por certo relendo as obras
completas dun xigante do absurdo coma Ionesco segundo expresou ela mesma), me
dixo que o coñecido café fora antes a casa dun indiano e que o arquitecto que
restaurou o edificio respectou todo o vello...A continuación, con Celso
convalecente dunha severa lumbalxia, demos uns breves paseos baixo os tímidos
raios de sol da recen inaugurada primavera 2018 e celebramos a nosa xa longa e
fortalecedora amizade...Por certo que “O Garabullo” tamén é o nome dun coñecido
restaurante da Coruña capital...
Luns 26 de Marzo do ano 2018. Por
R.S.LAGO.
Ningún comentario:
Publicar un comentario